Mijn carrière in 2 woorden: egoïsme & altruïsme

Als ik heel eerlijk ben, dan heeft mijn ego lange tijd keuzes voor mijn carrière gemaakt. Dat is zeker niet erg, want het heeft me ook tot dit punt gebracht. Hoe, wat, waarom en wanneer lees je hier. In een vogelvlucht door mijn carrière én hersenpan.

Op school leerde ik het eenvoudige model Plan, Do, Check, Act, ook wel afgekort met PDCA. Dit beschrijft zowat mijn hele leven. Alles vooruit plannen, gewoon doen, evalueren en leren van je keuzes. Wanneer ik terugkijk op mijn keuzes vanaf mijn studie, dan moet ik eerlijk zijn. De status van een merk, de uitstraling of het gevoel dat het kan oproepen wanneer het op mijn CV staat had een belangrijke waarde bij het kiezen van mijn werkgevers. Mijn keuzes werden vooral gevoed door mijn ego. Terwijl ik nu liever bekend wil staan als ‘Nick de onbaatzuchtige’. Dat komt omdat ik inmiddels weet waar altruïsme voor staat, maar ik loop vooruit op de zaken. Terug naar mijn keuzes.

Carrière van Nick

Keuzes, keuzes, keuzes

In mijn een-na-laatste stage koos ik om twee redenen voor St. Maartenskliniek. Een aansprekende naam in mijn woonregio én dichtbij huis. N.E.C. koos ik vervolgens omdat dit een nog beter A-merk was. Ken je die reclame van Pindakaas nog, waarin ‘Pietertje ekkes moet wisselen‘? Dat ben ik. Het was in mijn jeugd al snel duidelijk dat ik op het voetbalveld geen naam kon maken, hoewel dat in mijn 22-jarige waterpolo carrière ook niet is gelukt heb ik daar wel veel plezier gehad. Dan maar op kantoor bij een voetbalclub aan de slag.

Mijn carrière start écht met het tijdperk N.E.C.

Zoveel had ik eigenlijk niet met voetbal, maar wel met marketing. Het vertellen van verhalen en daarmee invloed op anderen uitoefenen is zonder twijfel mijn ding. Al snel kreeg ik het vertrouwen van de mensen van de club. Het totale reilen en zeilen van de club merchandise was mijn eerste verantwoordelijkheid. Zodra dit stond mocht ik me bezig houden met marketing voor de supporters waarin ik voor het eerst kennismaakte met mijn huidige werkgever Linku. De N.E.C.-website mocht vernieuwd worden. En dat deed ik. Wat een tof project was dat zeg. Na vijf open dagen, voetbalverslagen van Groesbeek tot Marbella, het blikkie van nickie (zoals Chan Peters het noemde) en een kampioenschap dat ik uitbundig heb gevierd op de wedren was het toch tijd voor meer. Ondanks al hechte vriendschappen die ik had opgebouwd. N.E.C. —het A-merk dat oh-zo belangrijk was voor me in 2011— was niet langer uitdagend genoeg. PSV zou mijn volgende station zijn.

Van Radboudumc toch naar PSV

PSV zei nee tegen mijn sollicitatie, dus koos ik voor Radboudumc. Nog zo’n mooie naam in het Nijmeegse. Want ja, mijn keuzes werden gemaakt door mijn ego zoals je inmiddels hebt gelezen. Na slechts 6 maanden werd ik alsnog benaderd door Guus Pennings en Noortje Houwen van PSV om de overstap te maken. Hoewel ik nog lang niet klaar was bij het ziekenhuis, was dit een once in a lifetime opportunity die ik niet kon laten gaan. Ik ben nog steeds blij met deze keuze, omdat het veel lessen opleverden. Bijvoorbeeld het moeilijke gesprek met Radboudumc om mijn contract vroegtijdig op te zeggen. Wat denk je van de reistijd van 15 minuten fietsen inruilen voor 1 uur en 15 minuten van deur tot deur, inclusief treinreis. En daarmee minder tijd thuis om mijn zoon Sep te zien opgroeien.

Eindhoven de gekste

Wat een verschil met N.E.C. was dit. Op elk vlak. Waar ik bij N.E.C. zelfs het budget voor een seizoenkaart-campagne eerst moest werven, kreeg ik op voorhand bij PSV het dubbele voorhanden. De eerste echte keer dat ik in een marketingteam met verschillende specialismen mocht werken. Mijn ontwikkeling zat in versnelling 7 en dat gevoel is heerlijk. Weer een kampioenschap vieren, weer vriendschappen opbouwen, weer eeuwige herinneringen gemaakt en weer in de voetballerij werkzaam.

Toen mijn persoonlijke ontwikkeling in 2019 in sneltreinvaart kwam, ging ik ook nadenken over mijn rol in het leven. Ik weet het, het klinkt zwaar, maar dit is nou eenmaal de rode draad in al die boeken die ik verorberd had. Kies ik voor oké-werk of wil ik weer op het puntje van mijn stoel zitten? Lastige keuzes, want ik had net de opleiding Leren Leiden bij De Baak afgerond en een volledig marketingteam die ik mocht coachen. Toch knaagde er iets. Hoewel ik met veel plezier werkte aan het merk PSV, was ik niet helemaal tevreden.

Vrijheid, uitdaging en betekenis

Dat ik van lijstjes houd, heb ik al eerder verteld. In al mijn evaluaties met én over mezelf heb ik drie waarden vastgelegd waar ik vind dat ik mijn tijd aan moet besteden. Vrijheid, uitdaging en betekenis. PSV bood me alleen uitdaging. Mijn vrijheid was te beperkt en de fun-sector gaf geen voldoening. Kon ik hiermee anderen helpen, mijn expertises op de juiste plek inzetten? Het antwoord was nee.

Carrière switch

In al die jaren na de eerste ontmoeting met Geert en Thomas Rutten van Linku heb ik altijd contact gehouden. Na vele koppen koffie, sushi en brainstormen over mijn rol voor Linku hakten we samen eind 2019 de knoop door. Aan de slag voor Linku en alle opdrachtgevers, met de titel merkstrateeg op mijn visitekaartje. Vaarwel grote naam PSV en hallo toekomstige grote naam Linku, althans als ik mijn werk goed doe. Zo ben ik dan ook weer. De lat hoog leggen zoals alleen Serhij Boebka dit kan.

Marketeer van iedereen

Elke dag mag ik een andere marketingpet opzetten. Dat maakt het werk zo uitdagend, divers en zit daarmee zo erg op het puntje van mijn stoel dat je bijna denkt dat ik eraf val. Van bloemenwebshops, poppodium Doornroosje, sanitair-gigant JEE-O, haartransplantatie-expert Beauclinic, voetbalclub N.E.C. tot Fairtrade Nederland, Reclamefolder.nl en Rootnet. Wat een speeltuin is dat. En ik mag er zo vaak spelen als ik wil.

Werk leuker maken

De rode draad voor elke opdrachtgever is hun werk makkelijker maken. Dat kan zijn nieuwe software ontwikkelen, meer bereik via een nieuw te ontwikkelen website, een mobiele app voor monteurs in plaats van flinke klappers onder de arm of Nederlandse organisaties meer bewust maken met Fairtrade-campagnes. Dat ik daaraan kan én mag bijdragen geeft me zoveel gevoel van betekenis, zelfs Simon Sinek zou er een traantje om laten.

Mijn werk voelt niet als werk en ik kan vrijheid, uitdaging en betekenis alledrie afvinken.

De zoektocht naar onbaatzuchtig meesterschap

Het zou egoïstisch zijn om te zeggen dat ik het onbaatzuchtige al volledig beheers. Of ik hier ooit meester in word maakt me eigenlijk niets uit. De zoektocht is uitdagend genoeg. Zolang ik maar genoeg fouten blijf maken, om de twee weken door mijn accountability-partner Rian weer met beide benen op de grond wordt gezet en vaak genoeg controleer of mijn drie kernwaarden nog op groen staan, komt het helemaal goed met mij en mijn carrière. Met deze tactiek verruil ik beetje bij beetje mijn egoïsme voor altruïsme. Mooi woorden he —denkt mijn ego nu.🤦🏼‍♂️